zwiadowca (język polski)
zwiadowca (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) wojsk. żołnierz, który przeprowadza zwiad, rozpoznanie; zob. też zwiadowca w Wikipedii
- (1.2) harc. dawny stopień harcerski
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zwiadowca zwiadowcy dopełniacz zwiadowcy zwiadowców celownik zwiadowcy zwiadowcom biernik zwiadowcę zwiadowców narzędnik zwiadowcą zwiadowcami miejscownik zwiadowcy zwiadowcach wołacz zwiadowco zwiadowcy - przykłady:
- (1.1) Nasz zwiadowca wpadł w pułapkę wroga.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zwiad mrz
- forma żeńska zwiadowczyni ż
- przym. zwiadowczy
- przysł. zwiadowczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) scout
- cerkiewnosłowiański: (1.1) аѳаримъ m
- czeski: (1.1) průzkumník m
- esperanto: (1.1) skolto
- hiszpański: (1.1) explorador m, batidor m
- kazachski: (1.1) шолғыншы, барлаушы
- łaciński: (1.1) eruptor m, speculator m
- nowogrecki: (1.1) ανιχνευτής m
- rosyjski: (1.1) разведчик m
- szwedzki: (1.1) spanare w, spejare w
- włoski: (1.1) esploratore m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.