znokautować (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. nokautować)

(1.1) sport. uniemożliwić rywalowi dalszą walkę poprzez zadanie unieszkodliwiającego ciosu
(1.2) przen. odnieść nad kimś zwycięstwo w sposób spektakularny
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Polakowi udało się znokautować Niemca zaraz na początku drugiej rundy.
(1.1) Znokautowawszy przeciwnika, Brazylijczyk został zwycięzcą turnieju.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nokaut mrz, znokautowanie n, nokautowanie n
czas. nokautować ndk.
przym. nokautowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. z- + nokautować
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: nokautować
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.