wylaszczyć się (język polski)

wymowa:
IPA: [vɨˈlaʃʧ̑ɨʨ̑‿ɕɛ], AS: [vylaščyć‿śe], zjawiska fonetyczne: zmięk.denazal.zestr. akc.
znaczenia:

czasownik zwrotny dokonany (ndk. wylaszczać się)

(1.1) pot. o kobiecie: zrobić z siebie laskę; makijażem, fryzurą, uzyskaniem odpowiedniej figury poprawić swój wygląd[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Lecę już, bo muszę się wylaszczyć na dzisiejszą imprezę.
(1.1) Widzisz Mariolę tam obok baru? Nieźle wylaszczona.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zrobić się, zrobić się na bóstwo
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. wylaszczać się ndk., zlaszczyć się dk., odlaszczyć się dk.
rzecz. wylaszczenie n, wylaszczanie n, laseczka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Bartek Chaciński, Wyczesany słownik najmłodszej polszczyzny, Znak, Kraków 2005, ISBN 83-240-0544-7, s. 155–157.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.