wycieraczka (język polski)

wycieraczka (1.1)
wycieraczka (1.2)
wymowa:
IPA: [ˌvɨʨ̑ɛˈraʧ̑ka], AS: [vyćeračka], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mot. lotn. ruchomy element wyposażenia pojazdów, oczyszczający szybę z nieczystości ograniczających widoczność; zob. też wycieraczka w Wikipedii
(1.2) mata leżąca przed wejściem do budynku lub na granicy pomieszczeń służąca do czyszczenia butów; zob. też wycieraczka (do butów) w Wikipedii
(1.3) daw. kobieta wycierająca[1]
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1) Wycieraczki rozpaczliwie skrobały szybę, niewiele poprawiając widoczność[2].
(1.2) Zanim wejdziesz do mieszkania, wytrzyj buty na wycieraczce.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
(1.1) pióro
wyrazy pokrewne:
rzecz. wycieruchy nmos, wycieruch m/ż, wycierus m/ż, wycierak m, wycierka ż, wycieranie n, wytarcie n
czas. wycierać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Wycieraczka” w: Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, t. III, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916, s. 343.
  2. Małgorzata Saramonowicz, Siostra, 1996
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.