winogrodnik (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌvʲĩnɔˈɡrɔdʲɲik], AS: [vʹĩnogrodʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba zajmująca się uprawą winnicy
- (1.2) specjalista w zakresie winogrodnictwa
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik winogrodnik winogrodnicy[1] dopełniacz winogrodnika winogrodników celownik winogrodnikowi winogrodnikom biernik winogrodnika winogrodników narzędnik winogrodnikiem winogrodnikami miejscownik winogrodniku winogrodnikach wołacz winogrodniku winogrodnicy[1] depr. M. i W. lm: (te) winogrodniki[1] - przykłady:
- (1.1) Święty Urban jest patronem winogrodników, winiarzy, winnej latorośli i winnic.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) winogrodnik amator • z zamiłowania winogrodnik • być winogrodnikiem
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. winogrodnictwo n
- forma żeńska winogrodniczka ż
- przym. winogrodniczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. wino + ogrodnik
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) viticulturist, winegrower; (1.2) viticulturist, winegrower
- baskijski: (1.1) mahastizain
- białoruski: (1.1) вінаградар m; (1.2) вінаградар m
- czeski: (1.1) vinohradník m; (1.2) vinohradník m
- hiszpański: (1.1) viticultor m; (1.2) viticultor m
- nowogrecki: (1.1) αμπελοκαλλιεργητής m, αμπελουργός m; (1.2) αμπελουργός m
- rosyjski: (1.1) виноградарь m
- słowacki: (1.1) vinohradník m; (1.2) vinohradník m
- włoski: (1.1) viticoltore m, viticultore m
- źródła:
- 1 2 3
Hasło „winogrodnik” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.