winnica (język polski)

winnica (1.1)
winnica (1.1)
wymowa:
IPA: [vʲĩɲˈːiʦ̑a], AS: [vʹĩ•ńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.gemin.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) roln. miejsce uprawy winorośli; zob. też winnica w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Gatunek ten rośnie na polach jako chwast, także w winnicach, na odłogach i różnych siedliskach ruderalnych[1].
(1.1) Synowie mej matki rozgniewali się na mnie, / postawili mnie na straży winnic: / a ja mej własnej winnicy nie ustrzegłam[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) burgundzkie / galilejskie / izraelskie / kalifornijskie / toskańskie / włoskie winnice • właściciel winnicy • wino / winogrona z winnicy • założyć winnicę • pracować w winnicy
synonimy:
(1.1) winograd
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) plantacja
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wino n, winko n, winniczek m
zdrobn. winniczka ż
przym. winny
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. wino + -nica
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. z Wikipedii
  2. Pieśń nad Pieśniami 1,6, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Piotr Rostworowski).
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.