werdykt (język polski)
werdykt (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈvɛrdɨkt], AS: [verdykt]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) decyzja podjęta przez sędziów, jurorów, ławę przysięgłych, komisję itp.
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik werdykt werdykty dopełniacz werdyktu werdyktów celownik werdyktowi werdyktom biernik werdykt werdykty narzędnik werdyktem werdyktami miejscownik werdykcie werdyktach wołacz werdykcie werdykty - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) wyrok, decyzja, orzeczenie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. werdykcik mrz
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ang. verdict < łac. vere + dictum → prawdziwie powiedziane[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) verdict
- czeski: (1.1) verdikt m
- esperanto: (1.1) verdikto
- gudźarati: (1.1) ચુકાદો m (cukādō)
- hiszpański: (1.1) veredicto m
- interlingua: (1.1) verdicto
- jidysz: (1.1) פּסק m (psak)
- portugalski: (1.1) veredicto m
- rosyjski: (1.1) приговор m
- szwedzki: (1.1) utslag n
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.