wachtowy (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
przymiotnik relacyjny
- (2.1) żegl. związany z wachtą, dotyczący wachty
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wachtowy wachtowi dopełniacz wachtowego wachtowych celownik wachtowemu wachtowym biernik wachtowego wachtowych narzędnik wachtowym wachtowymi miejscownik wachtowym wachtowych wołacz wachtowy wachtowi depr. M. i W. lm: (te) wachtowe[1] - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik wachtowy wachtowa wachtowe wachtowi wachtowe dopełniacz wachtowego wachtowej wachtowego wachtowych celownik wachtowemu wachtowej wachtowemu wachtowym biernik wachtowego wachtowy wachtową wachtowe wachtowych wachtowe narzędnik wachtowym wachtową wachtowym wachtowymi miejscownik wachtowym wachtowej wachtowym wachtowych wołacz wachtowy wachtowa wachtowe wachtowi wachtowe nie stopniuje się - przykłady:
- (1.1) Jednym z kanonów prawa morskiego jest obowiązek wachtowego na „oku“ meldować kapitanowi wszelkie stwory czy to żywe, czy martwe, ukazujące się na widnokręgu lub na horyzoncie[2].
- (2.1) Ponieważ drugi oficer zachorował w ciągu podróży, awansowałem na oficera wachtowego, czuwającego samodzielnie nad pokładem[3].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) daw. wachtarz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wachta ż, wachtarz mos
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. wachta + -owy
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „wachtowy” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Jerzy Szarecki, Czapka topielca (wyd. 1931)
- ↑ Joseph Conrad, Zwierciadło morza (tłum. Aniela Zagórska, wyd. 1935)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.