wścieklizna (język polski)

pies chory na wściekliznę (1.1)
człowiek chory na wściekliznę (1.1)
wymowa:
IPA: [fʲɕʨ̑ɛkˈlʲizna], AS: [fʹśćeklʹizna], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) med. wet. wirusowa, zawsze śmiertelna choroba zakaźna niektórych zwierząt, mogąca przenieść się na człowieka; zob. też wścieklizna w Wikipedii
(1.2) przen. wściekłość, gniew, furia
odmiana:
(1.1) blm,
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wodowstręt
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wściekłość ż, wściekanie n
czas. wściekać ndk., wściec dk.
przym. wściekły, wściekliznowy
przysł. wściekle
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. wściekły + -izna[1]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Choroby i dolegliwości
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stanisław Szober, Gramatyka języka polskiego, PWN, Warszawa 1968, s. 125.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.