uzurpator (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌuzurˈpatɔr], AS: [uzurpator], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek, który bezprawnie przywłaszcza sobie tytuł, władzę albo cudze prawa do czegoś
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) samozwaniec, przywłaszczyciel
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. uzurpowanie n, uzurpacja ż, uzurpatorstwo n
forma żeńska uzurpatorka ż
czas. uzurpować ndk.
przym. uzurpatorski, uzurpacyjny
przysł. uzurpatorsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. usurpateur[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

uzurpator (język serbsko-chorwacki)

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
IPA: /uzǔrpaːtor/
podział przy przenoszeniu wyrazu: uzurpator
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) uzurpator
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz serbsko-chorwacki, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.