urlopowicz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌurlɔˈpɔvʲiʧ̑], AS: [urlopovʹič], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. osoba spędzająca urlop
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik urlopowicz urlopowicze dopełniacz urlopowicza urlopowiczów celownik urlopowiczowi urlopowiczom biernik urlopowicza urlopowiczów narzędnik urlopowiczem urlopowiczami miejscownik urlopowiczu urlopowiczach wołacz urlopowiczu urlopowicze - przykłady:
- (1.1) W Sopocie, w lipcu bieżącego roku było jakoś mało urlopowiczów.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) wczasowicz, przest. letnik
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. urlop m, urlopik m
- forma żeńska urlopowiczka ż
- czas. urlopować
- przym. urlopowy, przedurlopowy, pourlopowy
- przysł. urlopowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. urlop + -owicz
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) amer. vacationer, bryt. holidaymaker, holiday maker, holiday-maker, holidayer, vacationist
- białoruski: (1.1) адпачывальнік m
- bułgarski: (1.1) летовник m
- francuski: (1.1) vacancier m
- niemiecki: (1.1) Urlaub m, Urlauber m
- rosyjski: (1.1) отпускник m
- ukraiński: (1.1) відпочиваючий
- włoski: (1.1) vacanziere m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.