tureckojęzyczny (język polski)
- wymowa:
- ‹turecko języczny›, IPA: [tuˈrɛʦ̑kɔjɛ̃w̃ˈzɨʧ̑nɨ], AS: [tureckoi ̯ẽũ̯zyčny], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę • podw. akc.
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) taki, który posługuje się językiem tureckim
- (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem tureckim
- (1.3) spisany, stworzony w języku tureckim
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik tureckojęzyczny tureckojęzyczna tureckojęzyczne tureckojęzyczni tureckojęzyczne dopełniacz tureckojęzycznego tureckojęzycznej tureckojęzycznego tureckojęzycznych celownik tureckojęzycznemu tureckojęzycznej tureckojęzycznemu tureckojęzycznym biernik tureckojęzycznego tureckojęzyczny tureckojęzyczną tureckojęzyczne tureckojęzycznych tureckojęzyczne narzędnik tureckojęzycznym tureckojęzyczną tureckojęzycznym tureckojęzycznymi miejscownik tureckojęzycznym tureckojęzycznej tureckojęzycznym tureckojęzycznych wołacz tureckojęzyczny tureckojęzyczna tureckojęzyczne tureckojęzyczni tureckojęzyczne - przykłady:
- (1.1) Zaledwie połowa Irańczyków to etniczni Persowie. Czwartą część mieszkańców stanowią tureckojęzyczni Azerowie, od lat tworzący wpływowe lobby[1].
- (1.1) Elektorat Ruchu składa się z ludności tureckojęzycznej i muzułmańskiej, która stanowi około 15 proc. ogółu mieszkańców Bułgarii[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) ludność tureckojęzyczna
- (1.2) obszar tureckojęzyczny
- (1.3) tureckojęzyczny tekst • tureckojęzyczna książka/prasa
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- ukraiński: (1.1) тюркомовний
- źródła:
- ↑ Marek Kęskrawiec, Czwarty pożar Teheranu, 2010, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Borjana Semerdżijewa, Gazeta Wyborcza, 29/11/1993, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.