trzyosobowy (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌṭʃɨɔsɔˈbɔvɨ], AS: [ṭšyosobovy], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.• akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) przeznaczony dla trzech osób, mogący pomieścić trzy osoby
- (1.2) złożony z trzech osób, wykonywany przez trzy osoby
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik trzyosobowy trzyosobowa trzyosobowe trzyosobowi trzyosobowe dopełniacz trzyosobowego trzyosobowej trzyosobowego trzyosobowych celownik trzyosobowemu trzyosobowej trzyosobowemu trzyosobowym biernik trzyosobowego trzyosobowy trzyosobową trzyosobowe trzyosobowych trzyosobowe narzędnik trzyosobowym trzyosobową trzyosobowym trzyosobowymi miejscownik trzyosobowym trzyosobowej trzyosobowym trzyosobowych wołacz trzyosobowy trzyosobowa trzyosobowe trzyosobowi trzyosobowe nie stopniuje się - przykłady:
- (1.1) Kobiety otrzymują pokój trzyosobowy. Ładny, dobrze wyposażony, z dużym balkonem i łazienką[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) schron / pokój trzyosobowy • łóżko trzyosobowe
- (1.2) zespół / urząd / organ trzyosobowy • kierownictwo trzyosobowe • drużyna trzyosobowa
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Wiesława Maria Korczyńska, Wróć..., 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.