trumienka (język polski)
trumienka (1.1)
- wymowa:
- IPA: [trũˈmʲjɛ̃nka], AS: [trũmʹi ̯ẽnka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) zdrobn. od: trumna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik trumienka trumienki dopełniacz trumienki trumienek celownik trumience trumienkom biernik trumienkę trumienki narzędnik trumienką trumienkami miejscownik trumience trumienkach wołacz trumienko trumienki - przykłady:
- (1.1) I znowu podniósł ją ojciec, a powolnie stąpając złożył ostrożnie w ubogiej trumience[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. trumna ż, trumniarz m, trumniak m
- przym. trumienny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: trumna
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.