torcik (język polski)
torcik (1.2)
torcik (1.3)
- wymowa:
- IPA: [ˈtɔrʲʨ̑ik], AS: [torʹćik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zdrobn. od: tort
- (1.2) mały tort
- (1.3) porcja ciasta tortowego
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik torcik torciki dopełniacz torcika / torciku[1] torcików celownik torcikowi torcikom biernik torcik torciki narzędnik torcikiem torcikami miejscownik torciku torcikach wołacz torciku torciki - przykłady:
- (1.2) Proszę zapakować ten czekoladowy torcik za 40 złotych.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. tort mrz, tortownica ż
- przym. tortowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. tort + -cik < łac. tortus
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: tort
- źródła:
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.