tokarka (język polski)

tokarka (1.1)

wymowa:

​, IPA: [tɔˈkarka], AS: [tokarka]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) techn. obrabiarka skrawająca, służąca do toczenia wałków, tulei, pierścieni; zob. też tokarka w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tokarka	tokarki
dopełniacz	tokarki	tokarek
celownik	tokarce	tokarkom
biernik	tokarkę	tokarki
narzędnik	tokarką	tokarkami
miejscownik	tokarce	tokarkach
wołacz	tokarko	tokarki

przykłady:

(1.1) Pracownik wykonał na tokarce potrzebną tulejkę.

składnia:

kolokacje:

(1.1) tokarka branżowa / ciężka / do obróbki gładkościowej / kopiarka / kłowa / produkcyjna / rewolwerowa / specjalna / stołowa / tarczowa / uchwytowa / uniwersalna / wielonożowa / zegarmistrzowska

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) obrabiarka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.1) imak, konik, obrotnica, przekładnia, sanie, silnik, wałek, wrzeciennik, śruba pociągowa

wyrazy pokrewne:

rzecz. tokarz m, tokarnia ż, tokarstwo n, toczenie n, otoczenie n, toczydło n, otaczanie n, wytaczanie n, wytoczenie n, toczysko n, toczek mrz

zdrobn. tokareczka ż

czas. otaczać ndk., toczyć ndk., otoczyć dk., wytoczyć dk., wytaczać ndk.

przym. tokarski, toczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) lathe
• baskijski: (1.1) tornu
• białoruski: (1.1) такарны станок m
• bułgarski: (1.1) струг m
• duński: (1.1) drejebænk w
• esperanto: (1.1) tornomaŝino, tornmaŝino, tornilo
• hiszpański: (1.1) torno m
• jidysz: (1.1) טאָק ż (tok)
• kaszubski: (1.1) tocznica ż
• niemiecki: (1.1) Drehbank ż, Drehmaschine ż
• norweski (bokmål): (1.1) dreiebenk m
• nowogrecki: (1.1) τόρνος m
• rosyjski: (1.1) тока́рный стано́к m
• słowacki: (1.1) sústruh m, točovka ż
• węgierski: (1.1) eszterga
• wilamowski: (1.1) drybank ż, drybaonk ż
• włoski: (1.1) tornio m

źródła: