obrotnica (język polski)
obrotnica (1.1) kolejowa
- wymowa:
- IPA: [ˌɔbrɔtʲˈɲiʦ̑a], AS: [obrotʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kolej. urządzenie służące do zmiany kierunku pojazdu dokonywanej przez obrót platformy, na której pojazd stoi; zob. też obrotnica kolejowa w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik obrotnica obrotnice dopełniacz obrotnicy obrotnic celownik obrotnicy obrotnicom biernik obrotnicę obrotnice narzędnik obrotnicą obrotnicami miejscownik obrotnicy obrotnicach wołacz obrotnico obrotnice - przykłady:
- (1.1) Najczęściej obrotnice można zobaczyć przed wjazdem do hangarów lokomotywowni.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) obrotnica kolejowa / samochodowa
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. obrotówka ż, obrót mrz, obrotowy
- przym. obrotowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. obrót + -nica
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) turntable
- czeski: (1.1) točna ż
- francuski: (1.1) pont tournant
- niemiecki: (1.1) Drehscheibe ż
- rosyjski: (1.1) поворотный круг m, povorotnyj krug
- rumuński: (1.1) placă turnantă ż
- węgierski: (1.1) forditókorong
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.