tanecznica (język polski)

tanecznica (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przest. choreogr. kobieta, której profesją jest taniec
(1.2) przest. kobieta, która potrafi tańczyć
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Rózia, ich wychowanica, jako najlepsza we włości śpiewaczka i tanecznica, będzie tańcom przewodzić[1].
(1.2) Jak mewy, białe morza tanecznice, / Na maszcie czasem zawisną znużone, / Tak okręt w porcie zarzucił kotwicę[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) tancerka, tańcownica
(1.2) tancerka, tańcownica
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. taniec mrz
forma męska tanecznik mos
przym. taneczny
związki frazeologiczne:
przysłowia: złej tanecznicy fartuch na zawadziezłej tanecznicy przeszkadza nawet rąbek u spódnicyzłej tanecznicy przeszkadza rąbek spódnicyzłej tanecznicy przeszkadza rąbek u spódnicyzłej tanecznicy zawadza rąbek u spódnicyzłej tanecznicy przeszkadza nawet rąbek u spódnicyzłej tanecznicy zawadza rąbek spódnicy
etymologia:
pol. tanecznik + -a
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: tancerka
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: tancerka
źródła:
  1. Gustaw Zieliński, Czarnoksiężnik Twardowski (wyd. 1901)
  2. Władysław Bukowiński, Na greckiej fali (wyd. 1906)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.