sztokawski (język polski)

wymowa:
IPA: [ʃtɔˈkafsʲci], AS: [štokafsʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. jednego z trzech głównych dialektów języka serbsko-chorwackiego; zob. też dialekt sztokawski w Wikipedii

przymiotnik

(2.1) jęz. dotyczący dialektu sztokawskiego (1.1)
odmiana:
(2.1)
przykłady:
(1.1) Unię językową umożliwiła decyzja działaczy chorwackiego odrodzenia narodowego, którzy wybrali właśnie dialekt sztokawski na ogólnonarodowy język literacki[1].
(2.1) W serbochorwackim poświadczone sztokawskie formy «nenávidjeti» , «nenáviđeti» , «nenáviditi» , «nenávideti» (…)[2]
składnia:
kolokacje:
(1.1) dialekt sztokawski
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
chorw. štokavski
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Joanna Szczęsna, NAUKA, „Gazeta Wyborcza”, 25/03/1994, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Dzieje Słowian w świetle leksyki: pamięci Profesora Franciszka Sławskiego, s. 61, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2002.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.