szaniec (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈʃãɲɛʦ̑], AS: [šãńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) hist. wojsk. ziemna fortyfikacja polowa składająca się z wału i rowu; zob. też szaniec w Wikipedii
- (1.2) przen. coś będącego osłoną lub oparciem dla kogoś lub czegoś
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik szaniec szańce dopełniacz szańca szańców celownik szańcowi szańcom biernik szaniec szańce narzędnik szańcem szańcami miejscownik szańcu szańcach wołacz szańcu szańce - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.2) oparcie
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. szańcowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Schanze[1]
- źródłosłów dla białor. шанец
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) шанец m
- bułgarski: (1.1) шанец m
- niemiecki: (1.1) Schanze ż
- rosyjski: (1.1) шанец m
- ukraiński: (1.1) шанець m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.