styk (język polski)
styki (1.1)
- wymowa:
- IPA: [stɨk], AS: [styk]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) elektr. element obwodu, pozwalający włączać lub wyłączać przepływ prądu
- (1.2) miejsce, w którym dotykają się dwie płaszczyzny, figury itp.
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik styk styki dopełniacz styku styków celownik stykowi stykom biernik styk styki narzędnik stykiem stykami miejscownik styku stykach wołacz styku styki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) na styk
- synonimy:
- (1.1) kontakt
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. styczność ż, stykówka ż, stycznik mrz, zestyk mrz, stykanie n, tykanie n, tknięcie n
- czas. zetknąć, wytykać, wytknąć, stykać ndk., tykać ndk.
- przym. stykowy, stycznikowy, stykówkowy, styczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.2) pol. stykać[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- chiński standardowy: (1.2) 交 (jiāo)
- czeski: (1.1) kontakt
- hiszpański: (1.1) contacto m, empalme m; (1.2) punto tangente m, punto de tangencia m, empalme m
- źródła:
- ↑ Irena Bajerowa, Język ogólnopolski XX wieku, w: Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. 2, Współczesny język polski, pod red. Jerzego Bartmińskiego, Wrocław 1993, s. 46.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.