stryk (język polski)
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [strɨk], AS: [stryk]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (2.1) zob. stryczek
- (2.2) gw. (Śląsk Cieszyński) kulin. smażony placek ziemniaczany[2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik stryk strykowie dopełniacz stryka stryków celownik strykowi strykom biernik stryka stryków narzędnik strykiem strykami miejscownik stryku strykach wołacz stryku strykowie - przykłady:
- (1.1) A po wtóre, słuchaj: poszedł do Lichtensteina twój stryk, a potem pójdę jeszcze i ja. Nie hańba ci będzie przeprosić go za winę, boś zawinił – i nie żadnego Lichtensteina, ale posła będziesz przepraszał[3].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) stryj[4], stryjec[4]
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. stryczny, stryjny
- rzecz. stryjec mos
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- (2.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: placek
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.