staroperski (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌstarɔˈpɛrsʲci], AS: [staropersʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Persji; pochodzący, wywodzący się z dawnej Persji
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik staroperski staroperska staroperskie staroperscy staroperskie dopełniacz staroperskiego staroperskiej staroperskiego staroperskich celownik staroperskiemu staroperskiej staroperskiemu staroperskim biernik staroperskiego staroperski staroperską staroperskie staroperskich staroperskie narzędnik staroperskim staroperską staroperskim staroperskimi miejscownik staroperskim staroperskiej staroperskim staroperskich wołacz staroperski staroperska staroperskie staroperscy staroperskie - przykłady:
- (1.1) Odnowił także staroperską tradycję używania tytułu "król królów"[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- rosyjski: (1.1) древнеперсидский
- szwedzki: (1.1) fornpersisk
- źródła:
- ↑ Nous, Wikipedia.pl, 15/03/2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.