starożytnik (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hist. historyk badający okres starożytności
- (1.2) daw. archeolog[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik starożytnik starożytnicy dopełniacz starożytnika starożytników celownik starożytnikowi starożytnikom biernik starożytnika starożytników narzędnik starożytnikiem starożytnikami miejscownik starożytniku starożytnikach wołacz starożytniku starożytnicy - przykłady:
- (1.1) Profesor uważany był za dobrego starożytnika.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) historyk
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. starożytni mos, starożytność ż
- przym. starożytny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. starożytny + -nik
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: archeolog
- źródła:
- ↑ Roztrząsania, „Poradnik Językowy” nr 6/1906, s. 87.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.