spekulant (język polski)

wymowa:
IPA: [spɛˈkulãnt], AS: [spekulãnt], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek kupujący coś po niskiej cenie z zamiarem sprzedaży po wyższej; zob. też spekulant w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Cóż to — zaperzył się — moich krewnych uważasz pani za spekulantów?[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) paskarz, kombinator
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) cinkciarz
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. spekulacja ż, spekulanctwo n, spekulowanie n
forma żeńska spekulantka ż
czas. spekulować
przym. spekulancki, spekulacyjny
przysł. spekulacyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Spekulant[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1896, T. Miciński: Nauczycielka
  2. Hasło „spekulant” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.

spekulant (język czeski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) spekulant
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. spekulace, spekulantka
czas. spekulovat
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

spekulant (język szwedzki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) reflektant; osoba, która chce coś kupić[1]
(1.2) spekulant[1]
odmiana:
(1.1-2) en spekulant, spekulanten, spekulanter, spekulanterna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.2) biljettspekulant
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. spekulation
czas. spekulera
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 445.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.