sneh (język słowacki)

sneh (1.1)

sneh (1.2)

wymowa:

IPA: /sɲɛx/

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) meteorol. śnieg^[1]

(1.2) kulin. piana z białek^[2][3]

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sneh	snehy
dopełniacz	snehu	snehov
celownik	snehu	snehom
biernik	sneh	snehy
miejscownik	snehu	snehoch
narzędnik	snehom	snehmi

przykłady:

(1.1) V noci napadol prvý sneh. → W nocy spadł pierwszy śnieg.

(1.1) Snehu bolo po pás. → Śniegu było po pas.

składnia:

kolokacje:

(1.1) vločky snehu → płatki śniegu • umelý sneh → sztuczny śnieg • večný sneh → wieczny śnieg • kašovitý / sypký sneh → kaszowaty / sypki śnieg • biely ako sneh → biały jak śnieg • padá sneh → pada śnieg • sneh sa sype → śnieg prószy • niet snehu → nie ma śniegu

(1.2) sneh z bielkov → piana z białek • šľahať / ušľahať sneh → ubijać / ubić pianę z białek

synonimy:

(1.1) gw. sňah

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) zrážky

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sneženie n, snežienka ż, snehovka ż, snehuliak m, snehuliačik m

gw. sňah m

zdrobn. ekspr. sniežik m

czas. snežiť ndk., snežievať ndk., nasnežiť dk., posnežiť dk., zasnežovať ndk., zasnežiť dk.

przym. snehový, snežný

związki frazeologiczne:

lanský sneh • starať sa o lanský sneh

przysłowia: keď na Hromnice sneh a vietor duje, to skorý príchod jari zvestuje • na Vianoce blato, na Veľkú noc sneh • sneh, čo na Ondreja spadol, dlho leží, on len na Gregora do potoka beží • sneh na Gála, zima stála

etymologia:

(1.1) scs. снѣгъ < prasł. *sneg

(1.2) od (1.1)

uwagi:

źródła: