ubić (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈubʲiʨ̑], AS: [ubʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. ubijać)

(1.1) aspekt dokonany od: ubijać

czasownik zwrotny dokonany ubić się (ndk. ubijać się)

(2.1) aspekt dokonany od: ubijać się

odmiana:

(1.1) zob. ubijać

przykłady:

(1.1) Choć przyobiecał panu Skellenowi, że ową dziewczynę ubije, przy życiu ją ostawił^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ubicie n, ubijacz mrz, ubijak mrz, ubijanie n

czas. bić ndk., ubijać ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: ubijać

(2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: ubijać się

• kaszubski: (1.1) ubic; (2.1) ubic sã

źródła: