skrytobójca (język polski)

wymowa:

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. osoba, która popełnia skrytobójstwo; zabija podstępnie, zza węgła, z ukrycia

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	skrytobójca	skrytobójcy
dopełniacz	skrytobójcy	skrytobójców
celownik	skrytobójcy	skrytobójcom
biernik	skrytobójcę	skrytobójców
narzędnik	skrytobójcą	skrytobójcami
miejscownik	skrytobójcy	skrytobójcach
wołacz	skrytobójco	skrytobójcy

przykłady:

(1.1) Szczerość Priyanki może wzruszać, ale niewykluczone, że nie spieszy się jej do polityki także dlatego, iż pamięta, jak skończyły się kariery Indiry i Rajiva Gandhich: przerwały je kule skrytobójców^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) zabójca

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. skrytobójstwo n

forma żeńska skrytobójczyni ż

przym. skrytobójczy

przysł. skrytobójczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. skryty + -o- + -bójca

uwagi:

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) Meuchelmörder m, Meuchler m

źródła: