słotny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈswɔtnɨ], AS: [su̯otny]
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) deszczowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik słotny słotna słotne słotni słotne dopełniacz słotnego słotnej słotnego słotnych celownik słotnemu słotnej słotnemu słotnym biernik słotnego słotny słotną słotne słotnych słotne narzędnik słotnym słotną słotnym słotnymi miejscownik słotnym słotnej słotnym słotnych wołacz słotny słotna słotne słotni słotne - przykłady:
- (1.1) Poczuł, że chciałby opowiedzieć jej tę historię, która przez lata towarzyszyła mu w dni pogodne i słotne, radosne i beznadziejne[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) słotna jesień / pogoda • słotne lato
- synonimy:
- (1.1) deszczowy, dżdżysty
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. słota ż
- związki frazeologiczne:
- gdy luty bez mrozów i nieburzliwy, rok bywa słotny i nieurodziwy
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Andrzej Żor, Jedenaście dialogów z porcelanową filiżanką w tle, 2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.