rzemień (język polski)
rzemienie (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) pasek z odpowiednio wyprawionej grubej skóry używany do wiązania, mocowania czegoś; zob. też rzemień w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rzemień rzemienie dopełniacz rzemienia rzemieni celownik rzemieniowi rzemieniom biernik rzemień rzemienie narzędnik rzemieniem rzemieniami miejscownik rzemieniu rzemieniach wołacz rzemieniu rzemienie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) przewiązać rzemieniem • przymocować / przytroczyć rzemieniem
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) trok, jeźdz. powód, daw. korbacz, st.pol. pętca, folga
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. rzemyk m, rzemyczek m
- przym. rzemienny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) рэмень m
- bułgarski: (1.1) ремък m
- esperanto: (1.1) rimeno
- hiszpański: (1.1) correa ż, correón m
- kazachski: (1.1) белдік
- nowogrecki: (1.1) ιμάντας m (από δέρμα), λουρί n
- rosyjski: (1.1) ремень m
- ukraiński: (1.1) ремінь m
- wilamowski: (1.1) rima m
- włoski: (1.1) cinghia ż, correggia ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.