trok (język polski)
- wymowa:
- IPA: [trɔk], AS: [trok]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) krótki sznurek, rzemień, taśma do troczenia – przywiązywania czegoś; zob. też trok w Wikipedii
- (1.2) przyszyty kawałek tasiemki służący do łączenia tkanin (np. w ubraniu, namiocie)
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik trok troki dopełniacz troka troków celownik trokowi trokom biernik trok troki narzędnik trokiem trokami miejscownik troku trokach wołacz troku troki - przykłady:
- składnia:
- (1.1) trok u + D.
- (1.2) trok + D.
- kolokacje:
- (1.1) troki u siodła / u plecaka • wiązać / przywiązać trokiem
- (1.2) troki fartucha / spodni / namiotu
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. troczenie n, przytroczenie n
- zdrobn. troczek m
- czas. troczyć ndk., przytroczyć dk.
- przym. trokowy
- związki frazeologiczne:
- wziąć dupę w troki • zabrać dupę w troki
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) strap
- włoski: (1.1) correggia ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.