folga (język polski)
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [ˈfɔlɡa], AS: [folga]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) przest. ulga, wytchnienie, odpoczynek[1]
- (1.2) przest. pobłażanie[1]
- (1.3) daw. luz w zamocowaniu czegoś[2]
- (1.4) st.pol. wojsk. rzemień ze sprzążką do kolby karabinka kawaleryjskiego; zob. też folga w Encyklopedii staropolskiej
- (1.5) st.pol. posłuch
- (1.6) gw. (Bukowina) drążek[3]
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik folga dopełniacz folgi celownik foldze biernik folgę narzędnik folgą miejscownik foldze wołacz folgo - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. folgować ndk.
- związki frazeologiczne:
- dać sobie folgę
- etymologia:
- niem. Folge[1]
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: ulga, wytchnienie, odpoczynek
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pobłażanie
- źródła:
- 1 2 3
Hasło „folga I” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „folga” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Zbigniew Greń, Helena Krasowska, Słownik górali polskich na Bukowinie, SOW, Warszawa 2008, s. 74; dostęp: 27 października 2018.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.