rynna (język polski)
rynna (1.1)
rynny (1.2)
- wymowa:
- , IPA: [ˈrɨ̃nːa], AS: [rỹ•na], zjawiska fonetyczne: nazal.• gemin.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) bud. rura, do której spływają wody zgromadzone na dachu podczas deszczu: zob. też rynna w Wikipedii
- (1.2) geol. długie i wąskie wgłębienie powstające na skutek ruchu lodowca, lądolodu bądź spływającej wody; zob. też rynna (geomorfologia) w Wikipedii
- (1.3) nadmuchiwana zjeżdżalnia, służąca do ewakuacji ludzi z samolotu
- odmiana:
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rynna rynny dopełniacz rynny rynien celownik rynnie rynnom biernik rynnę rynny narzędnik rynną rynnami miejscownik rynnie rynnach wołacz rynno rynny - przykłady:
- (1.1) Po deszczu, pozostałe na dachu wody opadowe spłynęły po rynnie.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rynniarz m, rynnica ż
- zdrobn. rynienka ż
- przym. rynnowy
- związki frazeologiczne:
- wpaść z deszczu pod rynnę
- etymologia:
- niem. Rinne[1]
- uwagi:
- zob. też rynna (ujednoznacznienie) w Wikipedii
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) gutter; (1.2) gully
- baskijski: (1.1) erreten
- bułgarski: (1.1) улук m
- duński: (1.1) tagrende w
- esperanto: (1.1) gutujo, defluilo
- hiszpański: (1.1) canalón m
- kaszubski: (1.1) rëna ż
- niemiecki: (1.1) Rinne ż
- rosyjski: (1.1) жёлоб m
- turecki: (1.1) oluk
- tuvalu: (1.1) alāvai
- ukraiński: (1.1) ринва ż, риштак
- wilamowski: (1.1) rynn ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.