rumuński (język polski)

herb rumuński (1.1)
wymowa:
IPA: [rũˈmũj̃sʲci], AS: [rũmũĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.rozs. artyk.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pochodzący z Rumunii, dotyczący Rumunii lub Rumunów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. urzędowy język Rumunii; zob. też język rumuński w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Policja ujęła uchodźców rumuńskich.
(2.1) Jacek biegle mówi po rumuńsku.
składnia:
kolokacje:
(1.1) obywatelstwo rumuńskie • narodowość rumuńska
(2.1) mówić po rumuńsku
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(2.1) romański
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Rumunia ż, Rumun m, Rumunka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.