Rumunka (język polski)

wymowa:
, IPA: [rũˈmũŋka], AS: [rũmũŋka], zjawiska fonetyczne: nazal.-nk- 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta lub dziewczyna narodowości rumuńskiej, obywatelka Rumunii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Handel żywym towarem to domena przestępczości zorganizowanej. Ofiarami stręczycieli padają w Niemczech głównie imigrantkiostatnio coraz częściej Rumunki i Bułgarki.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rumuński m, Rumunia ż
forma męska Rumun m
przym. rumuński
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: Rumun
źródła:

Rumunka (język czeski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) Rumunka
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Rumunsko n
forma męska Rumun m
przym. rumunský
związki frazeologiczne:
etymologia:
czes. Rumun + -ka
uwagi:
źródła:

Rumunka (język słowacki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) Rumunka
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Rumunsko n, rumunčina ż
forma męska Rumun m
przym. rumunský
przysł. rumunsky
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.