biegle (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przysłówek sposobu

(1.1) z łatwością

(1.2) ze znajomością rzeczy

odmiana:

przykłady:

(1.1) Był nie tylko mistrzem gry na flugelhornie, grał również biegle na fortepianie.

(1.2) Wszyscy policjanci mówili biegle po niemiecku z austriackim akcentem^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) płynnie, poprawnie, sprawnie, wprawnie

(1.2) doskonale, profesjonalnie, rzeczowo, zawodowo

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bieg mrz, biegacz mos, biegaczka ż, bieganina ż, biegłość ż, biegły mos, biegówka ż

czas. biec ndk., biegać ndk., biegnąć ndk.

przym. biegły, biegowy

przysł. biegiem

wykrz. biegiem

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fluently, proficiently
• białoruski: (1.1) бегла; (1.2) бегла
• francuski: (1.1) couramment; (1.2) parfaitement
• jidysz: (1.1) ווי אַ מיזמור (wi a mizmer)
• niemiecki: (1.1) fließend; (1.2) perfekt

źródła: