ruiny (język polski)
ruiny (1.1)
ruiny (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, liczba mnoga
- (1.1) ogół pozostałości po zniszczonych budowlach[1]
- odmiana:
- (1.1) blp,
przypadek liczba mnoga mianownik ruiny dopełniacz ruin celownik ruinom biernik ruiny narzędnik ruinami miejscownik ruinach wołacz ruiny - przykłady:
- (1.1) Ludzie opuścili to miasto, wszędzie tylko ruiny i ruiny.
- składnia:
- (1.1) ruiny + D.
- kolokacje:
- (1.1) ruiny wsi / miasta / muru • starożytne / średniowieczne ruiny
- synonimy:
- (1.1) gruzy, rumowisko
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rujnowanie n, zrujnowanie n
- czas. rujnować ndk., zrujnować dk.
- przym. zrujnowany
- ims. zrujnowany
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac.[2]
- uwagi:
- por. ruina
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) ruin
- czeski: (1.1) ruina ż
- duński: (1.1) ruin w
- esperanto: (1.1) ruino, domaĉo
- fiński: (1.1) raunio
- hiszpański: (1.1) ruina ż
- norweski (bokmål): (1.1) ruin m
- norweski (nynorsk): (1.1) ruin m
- nowogrecki: (1.1) ερείπιο n
- sanskryt: (1.1) दी ż
- szwedzki: (1.1) ruin w
- ukraiński: (1.1) руїна ż
- włoski: (1.1) rudere m, rovina ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.