rozszczepiać (język polski)

pryzmat rozszczepia (1.1) światło
wymowa:
IPA: [rɔsˈʃʧ̑ɛpʲjäʨ̑], AS: [rosščepʹi ̯äć], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.podw. art.i  j 
znaczenia:

czasownik niedokonany (dk. rozszczepić)

(1.1) dzielić na elementy składowe

czasownik zwrotny niedokonany (dk. rozszczepić się)

(2.1) dzielić się, rozpadać się na mniejsze elementy
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(2.1) Tłum napiera na wrota cerkwi. Pod uderzeniami siekier drewno rozszczepia się na białe drzazgi i zamek ustępuje[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rozszczep m, rozszczepialność ż, rozszczepiacz m, rozszczepianie n, rozszczepienie n
czas. rozszczepić dk.
przym. rozszczepialny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Stasiuk, Opowieści galicyjskie, 1955, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.