rodzajnik określony (język polski)
- wymowa:
- IPA: [rɔˈʣ̑ajɲik ˌɔkrɛɕˈlɔ̃nɨ], AS: [roʒai ̯ńik określõny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jęz. gram. rodzajnik występujący w wyrażeniach odnoszących się do konkretnych przedmiotów lub osób (np. znanych z kontekstu) oraz pojęć ogólnych
- odmiana:
- (1.1) związek zgody;
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rodzajnik określony rodzajniki określone dopełniacz rodzajnika określonego rodzajników określonych celownik rodzajnikowi określonemu rodzajnikom określonym biernik rodzajnik określony rodzajniki określone narzędnik rodzajnikiem określonym rodzajnikami określonymi miejscownik rodzajniku określonym rodzajnikach określonych wołacz rodzajniku określony rodzajniki określone - przykłady:
- (1.1) W języku duńskim rodzajnik określony może występować w postaci przyrostka w formie uzależnionej od rodzaju rzeczownika.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) przedimek określony
- antonimy:
- (1.1) rodzajnik nieokreślony
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) definite article
- baskijski: (1.1) artikulu mugatu
- duński: (1.1) bestemt artikel w
- hiszpański: (1.1) artículo definido m
- islandzki: (1.1) ákveðinn greinir m
- niemiecki: (1.1) bestimmter Artikel m
- nowogrecki: (1.1) οριστικό άρθρο n
- szwedzki: (1.1) bestämd artikel w
- włoski: (1.1) articolo determinativo m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.