religiant (język polski)
- wymowa:
- IPA: [rɛˈlʲiɟjãnt] IPA: [relʹiǵi ̯ãnt] zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j • nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) książk. pogard. człowiek przesadnie pobożny[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik religiant religianci dopełniacz religianta religiantów celownik religiantowi religiantom biernik religianta religiantów narzędnik religiantem religiantami miejscownik religiancie religiantach wołacz religiancie religianci depr. M. i W. lm: (te) religianty - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) dewot; iron. nabożniś, pobożniś, świętoszek; książk. bigot, zelota
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) gorliwiec, nadgorliwiec
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. religianctwo n, religiantyzm m, religia ż
- forma żeńska religiantka ż
- przym. religiancki, religijny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. religia + -ant
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.