-ant (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ãnt], AS: [ãnt], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
przyrostek
- (1.1) … tworzący rzeczowniki rodzaju męskiego, oznaczające wykonawcę czynności
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik -ant -anci dopełniacz -anta -antów celownik -antowi -antom biernik -anta -antów narzędnik -antem -antami miejscownik -ancie -antach wołacz -ancie -anci - przykłady:
- (1.1) kolaborant, kursant, prymicjant
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac.[1]
- uwagi:
- zobacz słowa kończące się na „-ant”
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 32.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.