religianctwo (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌrɛlʲiˈɟãnʦ̑tfɔ], AS: [relʹiǵãnctfo], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) książk. pejor. uzasadnianie różnych (i zróżnicowanych) zagadnień względami, zasadami religijnymi; zbyt częste odwoływanie się do religii
- odmiana:
- (1.1) blm[1],
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik religianctwo religianctwa dopełniacz religianctwa religianctw celownik religianctwu religianctwom biernik religianctwo religianctwa narzędnik religianctwem religianctwami miejscownik religianctwie religianctwach wołacz religianctwo religianctwa - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) bigoteria, dewocja, świętoszkowatość
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. religiant m, religia ż, religijność ż
- przym. religiancki, religijny
- przysł. religijnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „religianctwo” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. IV, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 65.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.