rekolektant (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) kośc. uczestnik rekolekcji[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rekolektant rekolektanci dopełniacz rekolektanta rekolektantów celownik rekolektantowi rekolektantom biernik rekolektanta rekolektantów narzędnik rekolektantem rekolektantami miejscownik rekolektancie rekolektantach wołacz rekolektancie rekolektanci - przykłady:
- (1.1) Każdy rekolektant znalazł na stoliku nocnym ramowy program rekolekcji.
- (1.1) Panie kucharki zgotowały rekolektantom nie lada niespodziankę.
- (1.1) Rekolektantom bardzo podobały się ojca homilie i konferencje ascetyczne.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) uczestnik
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rekolekcje nmos, rekolekcjonista m
- forma żeńska rekolektantka ż
- przym. rekolekcyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. rekolekcje < st.pol. rekolekcja < łac. recollectio → wewnętrzne skupienie
- uwagi:
- tłumaczenia:
- włoski: (1.1) esercitante m
- źródła:
- ↑
Hasło „rekolektant” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.