ratownik (język polski)

ratownicy (1.2)
ratownik (1.3)
wymowa:
IPA: [raˈtɔvʲɲik], AS: [ratovʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba niosąca pomoc w nagłej sytuacji
(1.2) osoba uprawniona do udzielania pierwszej pomocy
(1.3) osoba pilnująca bezpieczeństwa na kąpielisku
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.2) ratownik medyczny
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ratunek m, ratowanie n, ratownictwo n, uratowanie n, poratowanie n, wyratowanie n, odratowanie n
forma żeńska ratowniczka ż
czas. ratować ndk., uratować dk., poratować dk., wyratować dk., odratować dk.
przym. ratowniczy, ratunkowy
przysł. ratunkowo, ratowniczo
wykrz. ratunku
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.