prekursor (język polski)
- wymowa:
- IPA: [prɛˈkursɔr], AS: [prekursor]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (2.1) chem. substancja towarzysząca pierwszemu stadium reakcji
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik prekursor prekursorzy dopełniacz prekursora prekursorów celownik prekursorowi prekursorom biernik prekursora prekursorów narzędnik prekursorem prekursorami miejscownik prekursorze prekursorach wołacz prekursorze prekursorzy - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik prekursor prekursory dopełniacz prekursora prekursorów celownik prekursorowi prekursorom biernik prekursor prekursory narzędnik prekursorem prekursorami miejscownik prekursorze prekursorach wołacz prekursorze prekursory - przykłady:
- (1.1) Prekursorzy nowych technologii.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) innowator, nowator, pionier
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. prekursorstwo n
- forma żeńska prekursorka ż
- przym. prekursorski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. praecursor
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) trailblazer
- francuski: (1.1) précurseur m
- hiszpański: (1.1) precursor m
- interlingua: (1.1) precursor, predecessor
- niemiecki: (1.1) Vorläufer m
- nowogrecki: (1.1) πρόδρομος m
- rosyjski: (1.1) прекурсор m, предшественник m; (2.1) прекурсор m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.