nowator (język polski)
- wymowa:
- IPA: [nɔˈvatɔr], AS: [novator]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) wprowadzający jakąś nowość, coś nowego w określonej dziedzinie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik nowator nowatorzy dopełniacz nowatora nowatorów celownik nowatorowi nowatorom biernik nowatora nowatorów narzędnik nowatorem nowatorami miejscownik nowatorze nowatorach wołacz nowatorze nowatorzy depr. M. i W. lm: (te) nowatory - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) innowator, nowinkarz, pionier
- antonimy:
- (1.1) konserwatysta
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) inicjator, inspirator, modernizator, odkrywca, prekursor, reformator[1]
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. nowatorstwo n, nowatorszczyzna ż
- forma żeńska nowatorka ż
- przym. nowatorski, nowiowy
- przysł. nowatorsko, nowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) innovator
- białoruski: (1.1) наватар m
- bułgarski: (1.1) новатор m
- francuski: (1.1) novateur m
- interlingua: (1.1) novator
- niemiecki: (1.1) Neuerer m
- rosyjski: (1.1) новатор m
- słoweński: (1.1) novator m
- ukraiński: (1.1) новатор m
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.