praworządność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co praworządne; cecha tych, którzy są praworządni; zob. też praworządność w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	praworządność	praworządności
dopełniacz	praworządności	praworządności
celownik	praworządności	praworządnościom
biernik	praworządność	praworządności
narzędnik	praworządnością	praworządnościami
miejscownik	praworządności	praworządnościach
wołacz	praworządności	praworządności

przykłady:

(1.1) Pan bowiem zapewnia praworządność swojemu ludowi / i lituje się nad swymi sługami^[1].

składnia:

(1.1) praworządność + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) legalizm

antonimy:

(1.1) niepraworządność

hiperonimy:

(1.1) uczciwość

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. praworządny

przysł. praworządnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. praworządny + -ość

uwagi:

Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego^[2]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego^[3]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) law and order
• białoruski: (1.1) правапарадак m, законнасць ż, правасуддзе n
• rosyjski: (1.1) правопорядок m, законность ż, правосудие n
• ukraiński: (1.1) правосуддя n
• węgierski: (1.1) jogrend
• włoski: (1.1) legalità ż

źródła: