potrójny (język polski)

potrójne (1.1) wejście

potrójna (1.1) medalistka

wymowa:

IPA: [pɔˈtrujnɨ], AS: [potrui ̯ny] ​

znaczenia:

przymiotnik^[1]

(1.1) składający się z trzech jednakowych lub podobnych części

(1.2) powtórzony trzy razy

(1.3) większy trzy razy

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	potrójny		potrójna	potrójne	potrójni	potrójne
dopełniacz	potrójnego		potrójnej	potrójnego	potrójnych
celownik	potrójnemu		potrójnej	potrójnemu	potrójnym
biernik	potrójnego	potrójny	potrójną	potrójne	potrójnych	potrójne
narzędnik	potrójnym		potrójną	potrójnym	potrójnymi
miejscownik	potrójnym		potrójnej	potrójnym	potrójnych
wołacz	potrójny		potrójna	potrójne	potrójni	potrójne
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trzeci mos/mrz, trzy n, trojak mrz, trójka ż, potrojenie n, potrajanie n, trójeczka ż, trojenie n, potrójność ż, trojaczki nmos

czas. potroić dk., potrajać ndk.

przym. trzeci

licz. trzy, troje

przysł. potrójnie

tem. słow. trój-, trzecio-

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

Według dawniejszej terminologii wyraz zaliczano do liczebników mnożnych.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) triple
• hiszpański: (1.1) triple; (1.2) triple
• rosyjski: (1.1) тройной
• ukraiński: (1.1) потрійний

źródła: