trój- (język polski)
- wymowa:
- IPA: [truj], AS: [trui ̯]
-
- znaczenia:
temat słowotwórczy
- (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczających trzykrotne wystąpienie czegoś lub całość składającą się z trzech części
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) trójfazowy • trójkąt • trójkołowiec • trójmasztowiec • trójpłat • trójskok • trójwarstwowy • trójwzgórze
- synonimy:
- (1.1) tri-, try-
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. trzeci mos/mrz, trzy n, trojak mrz, trójka ż, trójeczka ż, potrojenie n, potrajanie n, trojenie n
- czas. troić się ndk.
- przym. potrójny, trzeci
- licz. trzy, troje, potrójny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. troje
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) three-, tri-
- francuski: (1.1) tri-
- hiszpański: (1.1) tri-
- ukraiński: (1.1) три-
- włoski: (1.1) tri-
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.