troić (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. potroić)

(1.1) rzad. powiększać trzykrotnie

czasownik zwrotny niedokonany troić się (dk. potroić się)

(2.1) powiększać się trzykrotnie
(2.2) być w potrójnej postaci
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
(2.1-2) koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) potrajać
(2.1) potrajać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. trzy n, troistość ż, trojaczki nmos, trójka ż, trója ż, trójeczka ż, potrajanie n, trojenie n, trojaczek mrz, trójnik mrz, trójniak mzw/mrz, triada ż
czas. potrajać ndk., potroić dk.,
przym. troisty, trójkowy
przysł. troiście
licz. trzy, troje, trzeci
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. trzy + -ić < prasł. *trьje, prasł. *tri
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.